Caroline Gresnigt verdiept zich in het onderzoek van twee thema’s; de mens beleven als landschap en het menselijke in het landschap verbeelden. Waar komen mens, ruimte, het imaginaire en de werkelijkheid samen?
De rode draad in haar werk is spelen met dynamiek, gelaagdheid, formaat en kleur. De beleving van het moment is toonaangevend en bepaalt de uiteindelijke vorm en inhoud met behoud van het monumentale karakter. Ook is er de fascinatie voor plattegronden in alle hoedanigheden; landschap, stedelijke omgeving, architectuur. De wereld van boven bezien en de betekenis achter het formeel zichtbare met het al dan niet aanwezige ingrijpen van de mens. Toeval en creativiteit bepalen mede de keuzes voor de vormgeving. Plattegronden die niet echt bestaan en die toch ogen als de herinnering aan een echte wandeling . Het werken met meerdere standpunten tegelijkertijd geeft mogelijkheden voor verschillende interpretaties van het beeld.
“Een zoektocht waarbij keer op keer gekozen wordt, steeds uit een bijna onbegrensd aantal mogelijkheden. Er ontstaat een compositie, er komen kleuren, lijnen, vormen en texturen. Niet uit het niets, maar ook niet vanuit een vastomlijnd plan. Werken die af zijn en waarbij alles zelf is uitgezocht, waarbij geen algemene regels zijn nagevolgd, maar werken met een schildering waarvan alle delen hun functie, voor dat waar het om gaat, zo vervullen, dat zelfs het kleinste onderdeel niet nalaat bij te dragen aan het geheel. Er zijn geen toevallige kleuren, er zijn geen terloopse vormen. Er kan niets af, er hoeft niets bij. Alles staat in het werk op zijn plaats”. Citaat uit een openingstoespraak van Maarten van Oort, kunstenaar en kunsthistoricus, bij de tentoonstelling van haar werk in juni 2016.
Haar werk bevindt zich in de collectie van de Gemeente Den Haag, TNT post, diverse galerieën, bedrijven en particuliere collecties in binnen- en buitenland.